Véronique Mees: “Ik heb ervoor gekozen mijn spasmen volop uit te spelen in de choreografie.”
Tweestrijd tussen pijn en creatie
Dag Véronique. Het is al de tweede keer dat je samenwerkt met choreograaf Quan. Hoe loopt dat?
“Het is interessant. Quan vindt mij speciaal omwille van mijn beperking. Al zei hij op een bepaald moment: 'Je doet wel je best, maar ik zie je niet voluit gaan.' Daarna ben ik de spasmen meer beginnen uitwerken in de dans. Op die manier is het voor mij lichamelijk wel een pak zwaarder geworden, maar ik heb wel iets bereikt. En dat betekent veel voor mij. Ik had lang angst om pijn te hebben of moe te zijn, wetende dat ik nog een maand verder moest in dit project. Door die die angst durfde ik niet voluit gaan. Maar Quan is heel hard tegen mij geweest. Op dat moment heb ik een klik gemaakt en de bescherming van mij af gegooid. Gisteren ben ik met een ander gevoel naar hier gekomen. Ik wil dit echt. Ik ben hier aan begonnen en ik ga dit doen. Ik ben fier dat ik erin slaag om het negatieve om te zetten naar iets positiefs.”
Hoe voelt het voor jou als Quan hard is?
“Ik vind dat een compliment. Onze maatschappij durft niet meer hard zijn. Als je ergens vrijwilligerswerk gaat doen, dan neemt iedereen je fouten. Dat is ook de reden waarom ik naar Platform-K ga. Als daar iemand negatieve feedback geeft, dan komt dat wel aan, maar dan heb ik tenminste het gevoel dat ik mag meespelen. Ik word vaak beschermd. Dat vind ik niet leuk, want dan kan je niet oprecht samen werken. Als ik geen commentaar zou krijgen van Quan, dan zou ik me geen waardige partner voelen in dit project. Ik werk samen met mensen die mij aanspreken op mijn verantwoordelijkheid. Dat vind ik veel meer waard dan dat ze het achter mijn rug zouden zeggen om mij te beschermen. Lief, maar heeft geen impact.”
Als Quan me geen commentaar zou geven, dan zou ik me geen waardige partner voelen in dit project
Waarover gaat Sculpture?
“Over twee mensen die hun eigen passie hebben - muziek en dans - en op een bepaalde manier elkaar proberen aan te voelen. Karen en ik gaan voor onze passie en varen een beetje in elkaars vaarwater, maar we zijn gewillig om van elkaar te leren. Het zijn twee eilanden die soms samenkomen en soms apart blijven. In het begin danste Karen meer, maar het werd duidelijk dat ze zich te ver buiten haar comfortzone bevond. Het is goed dat we dat bespreekbaar konden maken. Voor mezelf voelt de hele voorstelling als een tweestrijd. Al mijn hele leven probeer ik mijn spasmen te controleren, door te oefenen met therapeuten en kinesisten. Tegelijkertijd maakt die beperking me als danser specialer. Kies ik ervoor om in de comfortzone te blijven, dan is het minder vermoeiend en voelt mijn lichaam aangenamer aan. Maar dan zou het effect van mezelf als danser ook minder zijn en krijg ik niet het gevoel van: Dat wou ik. Daar heb ik al die tijd voor getraind."
Quan vertelde ons dat je soms ‘ja’ knikt terwijl je eigenlijk ‘nee’ zou willen zeggen. Herkenbaar?
“Dit is mijn eerste project en het is voor mij heel hard leren. Ik neem de rol van volger aan en volg Quan, omdat alles voor mij heel nieuw is. Ik ben nog aan het ontdekken hoe het proces van een voorstelling loopt. Soms zou ik mijn mening wel willen uiten, maar vind ik de weg nog niet. Ik ben danser en ik smijt mij, maar zit nog niet in de fase dat ik mijn mening ga zeggen. Een beetje jammer, maar misschien lukt het wel een volgende voorstelling."
Sculpture is een co-productie met KAAP, Vooruit en les ballets C de la B, met de steun van de Vlaamse Overheid en Stad Gent.
Interview: Annelies Poppe
Foto's: Thomas Dhanens
Kom kijken naar Sculpture!
27 april 2019: Dag van de Dans
In de voormiddag in Oostende
In de namiddag in Gent
6 juli 2019: op Dansand in Oostende
Er zijn twee opvoeringen, in de voor- en namiddag
Bekijk alle praktische info over de voorstellingen en tickets
