Terugblik: A BIGGER THING

viering van nieuw soort virtuositeit & pluraliteit

September ligt even achter ons.  
A BIGGER THING, de productie waarbij 9 Platform-K dansers deel uitmaakten van een 50-koppige cast, settelde zich in onze lichamen. Hoofd staat nu weer op wekelijkse training in functie van nieuwe projecten. Maar de ervaring van A BIGGER THING – er zelf ook in staan - raakte diepere lagen en doet me in de pen kruipen.   

De voorstelling was een succes. Lisi’s opzet geslaagd en gelaagd: een creatie dat een veelheid aan belichamingen en imaginaties van tango toonde. Een groep als hybride, hechte gemeenschap met eigen wetmatigheden, waarden en communicatievormen. Ontmoeting, intimiteit en toenadering niet enkel on stage; maar diep door resonerend tot de hoogste balkonnen en diepste gangen van het Opera gebouw. 

9 Platform-K dansers, begeleid door Fanny en mij, gingen het avontuur aan. Het vroeg een hoge mate van concentratie, flexibiliteit en input. Lange repetitietijden doorkruisten de wekelijkse structuur en vroegen om nieuwe afspraken met het thuisfront. Soms dienden we grenzen aan te geven, ten voordele van de productiviteit, zoals de non-stop bemiddeling voor recuperatietijd tussendoor of het vertalen van abstractie en taal. Meestal draaien we mee volgens hetzelfde werkregime van de andere professionals. Met doorzetting en getrainde danslijven verbaasden we; dansers onder de dansers. Lisi gebruikt het particuliere van elk van de dansers, als zijnde hun superkracht, niet om hun anders-zijn te exposeren. Dat toonde zich in o.a. de sterke openingsscène met Oskar, Julia en Kobe.  

Vaak krijg ik te horen dat ik wel veel geduld moet hebben om met onze dansers te werken. Klopt, het constant ‘bridgen’ tussen verschillende leefwerelden en persoonlijkheden, het niet- of anderstalige van sommige dansers interpreteren, het lezen van noden en verwachtingen en terzelfdertijd trouw blijven aan de eigen professionele verwachtingen en ambities met hen, … vraagt inspanning. Terzelfdertijd is er de directheid in communicatie en aanvoelen op zo’n puur lichamelijk niveau, dat zij als geen ander masteren. Het zonder woorden connecteren, in het moment, het is zo’n verademing op vele momenten.  

Enkele momenten uit het repetitieproces van A BIGGER THING: 

• Hoe een danseres in de kleedkamer vragen stelt die het ijs op een ietwat onhandige, maar ook humoristische manier breken. Waar mensen zich soms ongemakkelijk bij voelen, maar vooral ook doet stilstaan bij andere, poëtische zienswijzen.  
• Hoe een danser met Down het goeie weer maakt door “Champagne!” te roepen op de eerste repetitie met iedereen. De eerste keer overigens dat zijn “Champagne!” ingezet wordt in de voorstelling en het nog past ook.  
• Hoe een danser een gespannen situatie ontmijnt met doortastende vragen en zo voor de hele groep duidelijkheid schept in de warrigheid van een scène. Of als het vaag blijft: “Zeg me gewoon dat dit bedoeld chaos is, dat helpt mijn autistische brein.”  
• Hoe een danser ongefilterd toont waar hij nood aan heeft. In plaats van blind door te zetten en te crashen voor de voorstelling.   

Dat alles overstijgt de moeilijkheden, die er uiteraard ook zijn. De mogelijkheid om de wereld vanuit andere perspectieven te zien en voorbij te gaan aan sociale conventies en normen, is het meest verrijkende dat er is. Het besef dat mijn zienswijze maar één onder de andere is, is het meest bevrijdende. Dans biedt de mogelijkheid tot verbinding vanuit puur belichaamde interactie; een zeldzame intimiteit. In die intimiteit manifesteert zich een vorm van wederzijds begrip, niet alleen van de ander, maar ook van zichzelf. Het is in het samen bewegen dat we, ondanks we niet dezelfde waarden, achtergrond of taal delen, samen betekenis verlenen aan elkaar en de wereld.  
Dat geeft me zin en hoop als mens. 
Platform-K biedt het privilege dat aan de levende lijve te ervaren. Dankbaar daarvoor.  

Dank Lisi om een universum te scheppen waarin pluraliteit van lichamelijke expressie, verbeeldingswerelden, fysieke vormen en nieuwe schoonheidsnormen de plak zwaaien. Waar we vertrouwen en veiligheid voelen.  
Voor je consistente en oprechte artistiek onderzoek dat dansers met een beperking als volwaardige performers betrekt. 

Dank aan het VONK-team van OPERA-Ballet Vlaanderen voor jullie inspanningen voor participatie in het instituut ‘de Opera’. Meer dan ‘just ticking the boxes’ is de wil om plaats te maken voor nieuwe invullingen van virtuositeit binnen podiumkunsten.  

Dank aan alle dansers om jullie met zoveel lef, liefde, brute kracht en zachtheid te smijten op de dansvloer. Vereerd daar deel van uit te maken.  
 

Meer van dat, champagneeee!  

Deze tekst werd geschreven door Frauke Seynnaeve